Alcatraz - więzienie

Wyspa w zatoce San Francisco, nazwa pochodzi z hiszpańskiego - Isla de los Alcatraces oznacza wyspę głuptaków, a nazwał ją tak odkrywca Juan Manuel de Ayala, który jako pierwszy ujrzał małą zamgloną wysepkę. Wyspa obecnie jest objeta przez National Park Service jako część Golden Gate National Recreation Area.

Znajduje się tu nieczynne już więzienie o zaostrzonym rygorze, działające w latach 1934 - 1963. Zamknięte zostało głównie z powodu wysokich kosztów utrzymania i powstających uszkodzeń poprzez słone, nadmorskie powietrze. Dzienny koszt utrzymania więźnia wynosił 10 dolarów podczas gdy na przykład w Atlancie było to tylko 3 dolary. Przypadało trzech więźniów na jednego strażnika podczas gdy w innych więzieniach było to strażnik na 20 skazanych.

Na wyspę można dostać się promem który płynie 15 minut z Pier 33. Wycieczka kosztuje 50 dolarów a bilety trzeba rezerwować z tygodniowym wyprzedzeniem. Rocznie Alcatraz odwiedza 1,4 miliona turystów. Strażnik półżartem rzucił "miłego pobytu w więznieniu" i zaczęło się zwiedzanie, każdy zwiedza swoim tempem, można wrócić którym promem się tylko chce.

Audiotour jest nagrany głosami byłych więźniów i strażników co dodaje niesamowitego klimatu podczas spaceru w surowych więziennych warunkach. 

Więźniowe opowiadają o ciężkiej próbie przetrwania wielu lat w celi 2,5x1,5 metra – cele były jednoosobowe, obowiązywał zakaz rozmów. Czas dłużył się a jedyną ucieczką od ciężkiej rzeczywistości były książki, tych w bibliotece nie brakowało, więźniowie potrafili przeczytać nawet 100 książek rocznie. Na weekendzie osadzeni mogli wyjść na deptak ale tylko na 2 godziny i pod warunkiem dobrego zachowania.

Strażnicy wiedzieli że mają do czynienia ze śmientaką zabójców i przestępców, musieli być ciągle uważni. Najniebezpieczniejszym miejscem była jadalnia, każdy miał dostęp do widelców, więzniowie konstrówali również prymitywne narzędzia do ataków. W roku 1946 odbyła się Bitwa o Alcatraz - tak nazwano próbę nieudanej ucieczki przez uzbrojonych skazańców, dwaj funkcjonariusze zostali zabici a cztrnastu innych rannych. Trzech uciekinierów zostało zastrzelonych, dóch ocalałych sprawców skazanych na śmierć w 1948 roku. Bernard Coy odsiadywał wyrok za napad na bank, dzięki roli sanitariusza w celi miał trochę swobody, zauważył luki w zabezpieczeniach - między innymi broń na końcu cel była za kratami ale bez dodatkowych siatek.

3 maja 1946 Coy zamiatał blok C, gdy drugi więzień skończył zamiatać kuchnię i był przeszukiwany, Coy zaatakował strażnika od tyłu. Następnie zdobyli broń i uwolnili dwóch kolejnych kompanów oraz kilkunastu innych z cel. Planem było dotarcie do doku gdzie codziennie miedzy godziną 14 a 14.30 cumowała łódź z żywnością.  Koleni funkcjonariusze którzy wchodzili w ramach swoich rutynowych zajęć byli przechwytywani, w sumie 9 strażników zostało umieszczonych w dwóch celach. Jeden z oficerów schował właściwy klucz i więźniowie nie mogli się wydostać, otworzyli ogień raniąc 5 strażników. Zostały wezwane dwa plutony Marines, po zapadnięciu zmroku prąd został odłączony. Marynarka wojenna przy użyciu moździerzy i granatów odzyskała po kawałku kontrole nad obiektem. Więżniowie chcieli omówić układ ale żołnierze federalni nie chcieli żadnych negocjacji, akceptowali tylko kapitulację uciekinierów. W nocy rozegrała się strzelanina, weteran Buckner zarządził wywiercenie dziury w dachu i wrzucanie granatów w celu zapędzenia wroga w róg, na zajutrz znaleźli ciała trzech rebeliantów.

Celem tego więzenia nie była resocjalizacja a ukaranie skazanego, trafiali tu najgorsi z najgorszych - jesli popełniłeś przestępstwo trafiałeś do więzienia, jeśli popełniłeś przestępstwo w więzieniu trafiałeś do Alcatraz. 1576 najbardziej bezwzględnych amerykańskich przestępców, między innymi Al Capone.

Więzniowie mieli zapewnione tylko wyżewienie i odzież, poza tym praktycznie żadnych przywilejów, dlatego surowe więzienie było nazywane skałą (ang. The Rock). Korytarze nazwano tak jak słynne amerykańskie ulice: Broadway oraz Michigan Avenue, a na końcu bloku D znajdowała się "Dziura" czyli miejsce kar dla źle zachowujących się więźniów.

Liczenie więźniów odbywało się kilkanaście razy dziennie, do tego 6 wież strażniczych oraz dwie linie drutów kolczastch a na koniec zimne wody zatoki, to wszystko sprawiało że szanse na ucieczke były zerowe. Oficjalnie nikomu nie udało stąd się uciec, a prób było aż 14 z udziałem 34 więźniów. Sześciu uciekinierów zastrzelono, dwóch utonęło, pozostałych złapano. Trójka została uznana za zaginioną (Frank Morris oraz bracia John i Clarence Anglinowie) – była to najsłynniejsza próba ucieczki z dnia 11 czerwca 1962 roku. Zakrojone na szeroką skalę poszukiwania nie przyniosły skutku, strażnicy byli pewnie że uciekinierzy nie przeżyli ale ciał nigdy nie odnaleziono. Na podstawie tej historii powstał film „Ucieczka z Alcatraz” z Clintem Eastwoodem (1972)

Budynek więzienia został wybudowany w 1912 roku, wcześniej na wyspie był Fort Alcatraz. Prezydent Millard Fillmore w roku 1850 ogłosił że Alcatraz będzie bazą militarną w celu obrony Kalifornii przejętej po wojnie Meksykańskiej (1846-1848)

Wyspa posiada latarnię morską, która w rzeczywistości była pierwsza latarnia morska na zachodnim wybrzeżu. Została uruchomiona w 1854 roku i pomagała w prowadzeniu statków w zatoce San Francisco do początku XX wieku.

W gift shop można kupić przeróżne pamiątki od książek przez breloczki na więziennym kubeczku kończąc.